kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Projekt „Sensorowo-roWeRowO” polega na stworzeniu sensora rowerowego, który będzie zbierał dane o stanie nawierzchni i jakości powietrza na wrocławskich trasach rowerowych.
– Dużo jeżdżę na rowerze, więc nawierzchnie dróg i ścieżek mają dla mnie znaczenie. Już nie raz zostałem pokierowany przez nawigację polnymi dróżkami czy po dziurawej kostce brukowej. Nie znalazłem żadnej aplikacji, strony czy narzędzia, które informowałyby o stanie dróg i potrafiłyby lepiej mnie pokierować, czym podzieliłem się ze studentami na kole naukowym. Tak powstał pomysł na projekt – mówi dr Kamil Kaźmierski, opiekun SKN Geodetów i podkreśla, że to członkowie koła wpadli na pomysł, by oprócz stanu nawierzchni badać jednocześnie poziom zapylenia powietrza.
Obecnie pomiar zapylenia powietrza odbywa się przez wysoko umieszczone czujniki, np. na dachach, co nie odzwierciedla dokładnie jakości powietrza bliżej poziomu ulicy. Badając poziom zapylenia czujnikiem przytwierdzonym do roweru, członkowie koła naukowego będą mogli gromadzić dokładniejsze dane, zebrane z dróg, po których często poruszają się zarówno rowerzyści, jak i piesi.
By zebrać odpowiednie pomiary, urządzenie tworzone przez studentów będzie musiało składać się z lokalizatora GNSS, akcelerometru, który będzie mierzył drgania, sensoru zapylenia powietrza oraz czujnika temperatury i ciśnienia powietrza, który będzie potrzebny do korekcji wpływu wilgotności na pomiar.
– Za pomocą akcelerometru planujemy na podstawie wstrząsów mierzyć i wskazywać drogi o gładkiej nawierzchni. Badając różnicę wyników z dróg szutrowych, asfaltowych i kostki, spróbujemy określić charakterystykę szumu podawanego przez akcelerometr i docelowo klasyfikować drogi, którymi rowerzyści z naszym urządzeniem posługują się na co dzień – tłumaczy dr Kaźmierski, któremu wtóruje drugi opiekun koła naukowego, dr Adrian Kaczmarek: – Z kolei jakość powietrza będą mierzyły sensory zapylenia, które określą wielkość cząstek PM 1.0 PM 2.5 oraz PM 10. Dla większej dokładności chcemy wprowadzić też programowe poprawki dotyczące temperatury, ciśnienia i wilgotności powietrza, by czujnik laserowy błędnie nie interpretował pary jako pyłu.
Członkowie koła naukowego zaplanowali budowę trzech prototypów, z którymi będą wykonane jazdy testowe. Chcą do jazd zachęcić mieszkańców Wrocławia, by zebrać większą ilość danych z różnych osiedli. Forma docelowa urządzenia ma być mała i przenośna. Być może kiedyś będą montowane do samochodów, tramwajów czy plecaków i będą mogły na bieżąco informować mieszkańców miast o jakości nawierzchni i powietrza tras jakimi się poruszają.
– Zebrane dane chcemy zwizualizować na stronie internetowej, ale może w przyszłości opracujemy też aplikację, na przykład w ramach kontynuacji prac w SKN-ie, już po zakończeniu projektu finansowanego z FAST – mówi przewodniczący SKN Geodetów.
